Η ιστορία της εκκωφαντικής πτώσης μιας σύγχρονης τραγικής ηρωίδας έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο «Επί Κολωνώ». Η Ομάδα Νάμα ανεβάζει την παράσταση «Linda» της Βρετανίδας συγγραφέως Penelope Skinner, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.
Η ηθοποιός Μαριέλλα Δουμπού μας μιλάει για την παράσταση «Linda», αποκλειστικά στο Pink.gr.
Μαριέλα,
Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση “Linda” και για τον ρόλο που υποδύεσαι.
Η “Linda” είναι μία δυναμική γυναίκα που η εργασιακή άρα και κοινωνική της καταξίωση τη χαρακτηρίζουν απολύτως. Η επιτυχία της στο χώρο της ομορφιάς όλα αυτά τα χρόνια, την έχει κάνει να νιώθει ατρόμητη σε όλους τους τομείς της ζωής της. Η πάροδος όμως του χρόνου κάνει αυτή τη γυναίκα και τα χαρακτηριστικά της σιγά-σιγά να υστερούν. Φθίνουν. Και αυτό εκτός από το εργασιακό, φθείρει και το οικογενειακό και το κοινωνικό της περιβάλλον. Είναι μια μαμά που αμφισβητείται από τις κόρες της και μια σύντροφος που αμελείται από τον άνδρα της.
Στην παράσταση υποδύομαι την Μπρίτζετ, την κόρη της Λίντα που θέλει να γίνει ηθοποιός αλλά προβληματίζεται που δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί γυναικείοι ρόλοι όσο αντρικοί. Απίστευτο; Είναι κάτι το οποίο σαν άνθρωπο με προβλημάτιζε από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι έχει γραφτεί στο παγκόσμιο θέατρο.
Πώς ξεκίνησες την καριέρα σου στην υποκριτική;
Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ξεκίνησα με μουσική και θεατρικό παιχνίδι σε μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας έκανα σεμινάρια. Αφού πέρασα στο πανεπιστήμιο και σιγουρεύτηκα πως δε με κάλυπτε αυτό που σπούδαζα, μπήκα στο Θέατρο Τέχνης από όπου και αποφοίτησα.
Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Ακόμη αντιμετωπίζω δυσκολίες. Είναι δύσκολος ο βιοπορισμός στην Ελλάδα του 2024 γενικά, πόσω μάλλον για μία ηθοποιό. Το μόνιμο άγχος και το αίσθημα της αμφιβολίας για τον εαυτό σου από τους άλλους συνεχώς και από εσένα την ίδια, χρειάζονται μονίμως δουλειά και αγκαλιά. Υπάρχουν περίοδοι που οι ταυτόχρονες 15 ώρες πρόβες δε βοηθούν. Αλλά είναι χρυσός κανόνας: ή θα έρθουν όλα μαζί ή τίποτα.
Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος;
Κινηματογράφο δυστυχώς δεν έχω κάνει ιδιαίτερα! Και νιώθω πως η σωστή απάντηση θα ήταν εκεί. Θέλω πολύ στο μέλλον. Μου αρέσει πολύ η τηλεόραση και νιώθω τυχερή γιατί στην πλειοψηφία των σειρών που έχω συμμετάσχει το κλίμα ήταν φανταστικό. Είναι κουραστικά γιατί τα γυρίσματα είναι πολλές ώρες αλλά νιώθω πως η κούραση είναι διαφορετική από εκείνη του θεάτρου και των προβών. Πολλές ώρες, πολύ διάβασμα και δουλειά. Είναι όμως τόσο ωραίο όταν όλα μπαίνουν σε μια σειρά και βλέπεις να δημιουργείται ένας άλλος κόσμος. Δεν μπορώ να απαντήσω ακριβώς, ίσως έχω μια κρυφή σειρά στο μυαλό μου, αλλά και τα τρία είναι μοναδικά και θέλω να τα ζήσω όσο δεν πάει.
Ποια είναι η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά;
Μία από τις πιο αξιόλογες, σημαντικές και όμορφες για εμένα σειρά ήταν η “Λέξη που δε λες”. Μια σειρά με φανταστική κινηματογράφηση και σκηνοθεσία, υποκριτικές και φυσικά σενάριο. Είναι σπάνιο, δυστυχώς να βλέπουμε σειρές με ωραίο πρωτότυπο σενάριο που αφορά σε σημαντικά καθημερινά θέματα και δεν επικοινωνούνται συχνά. Ένα εξ αυτών είναι ο αυτισμός.
Η σειρά απεικονίζει τη ζωή ενός αγοριού που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και μένει σε ένα χωριό της Κρήτης. Ποιες οι δυσκολίες και τα κοινωνικά στεγανά που αντιμετωπίζει η οικογένεια αλλά και το αγόρι καθώς ο κόσμος κρίνει τα πάντα. Μια τρυφερή και ουσιαστική ιστορία στην οποία μάλιστα έπαιζε και το Νεφελάκι που είμαστε στην παράσταση μαζί.
Σε ποια σειρά (παλιά ή τωρινή) θα ήθελες να πρωταγωνιστήσεις;
Η σειρά που δε βαριέμαι ποτέ να βλέπω ξανά και ξανά από την αρχή μέχρι το τέλος είναι το “παρά πέντε”. Από όταν ξεκίνησε να προβάλλεται μέχρι και τώρα που έχουν περάσει πολλά χρόνια δε σταματάω να γελάω, να ξαφνιάζομαι με όσα συμβαίνουν και να συγκινούμαι. Θυμάμαι στο σχολείο μαζευόμασταν πεντάδες και το κάθε ένα μας έπαιρνε το ρόλο που ήθελε και κάναμε πως ήμασταν εκείνοι. Η σχέση που είχαν οι ηθοποιοί στη σειρά αλλά και στα γυρίσματα είναι αξιοζήλευτη για τη δουλειά μας.
Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου ξεχωρίζεις και ποιο δε σου αρέσει;
Δεν ξεχωρίζω κάποιο συγκεκριμένο. Έχω στοιχεία που ανά περιόδους μου φαίνονται πιο γοητευτικά και άλλες όχι. Σίγουρα δε μου αρέσει η αναβλητικότητά μου. Με φορτώνει με αναστολή που με εξοντώνει.
Τι μπορεί να σε κάνει χαρούμενη μέσα στη μέρα σου;
Η Ουίσκι, το σκυλάκι μας σίγουρα μου προσφέρει πολλά χαμόγελα μέσα στη μέρα με τις γκάφες της και τις αστείες εκφράσεις που κάνει. Ο καλός μου που κάνει μονίμως τον κλόουν σίγουρα μου φτιάχνει τη μέρα. Νιώθω πως απόλυτη χαλάρωση μου προσφέρει η μαγειρική. Συνδυάζω διαφορετικές κουζίνες και γεύσεις και στο τέλος καταλήγω να κάνω άπειρες παρασκευές. Μου αρέσει να μαγειρεύω για τους φίλους μου αλλά με κρίνω αρκετά αυστηρά στην κουζίνα. Επίσης, με χαλαρώνει η μουσική. Παίζω, τραγουδάω, ακούω. Ό, τι σχετίζεται με την κυρία αυτή, με ηρεμεί.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ;
“Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”. Ανατρέχω πολύ συχνά σε αυτή τη φράση στην καθημερινότητά μου και πραγματικά με εξελίσσει και με βοηθάει.
Ποιο θεωρείς πως είναι το απόλυτο red flag σε μια σχέση;
Νομίζω πως είναι ένας συνδυασμός συμπεριφορών. Δε βάζω καν στην εξίσωση θέματα ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Αυτά τα θεωρώ δεδομένα. Αυτά είναι σίγουρα κεκτημένα για να υφίσταται μια σχέση. Νιώθω πως η αμφιβολία και η μη ειλικρίνεια είναι δυο παράγοντες που εμένα προσωπικά με φέρνουν σε πολύ άβολη θέση και αν τα μυριστώ προσπαθώ ή να τα λύσω ή να φεύγω.
Πώς θα ήθελες να ζεις σε δέκα χρόνια από τώρα;
Θα ήθελα να μην έχω μόνιμο άγχος επιβίωσης και βιοπορισμού. Θα ήθελα πολλά κοινωνικοπολιτικά θέματα να έχουν λυθεί ή να έχουν αλλάξει. Θα ήθελα να βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπάω και να είμαι σε δουλειές που με γεμίζουν και να μπορώ να ταξιδεύω παραπάνω από όσο τώρα. Θα ήθελα να μπορούμε στο σπίτι μας να έχουμε περισσότερα ζώα και να ζω με αγάπη.
Η «Linda» πρωτοπαρουσιάστηκε το 2015 στο Royal Court Theater του Λονδίνου και απέσπασε το βραβείο Berwin Lee ενώ επιλέχθηκε και ως υποψήφιο για το βραβείο Susan Smith Blackburn. Η παράσταση επαναλήφθηκε με επιτυχία στη Νέα Υόρκη και σε πολλές άλλες θεατρικές σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής.
Λίγα λόγια για το έργο:
«Βραβευμένη για τις δράσεις μου στην επιχείρηση χωρίς καν να έχω βγάλει πανεπιστήμιο. Μητέρα δύο παιδιών. Με έναν υπέροχο σύζυγο. Που ξέρω να αλλάζω λάστιχο, που έχω δικό μου σπίτι, που όλοι θαυμάζουν τη μαγειρική μου και που μπορώ να φοράω το ίδιο νούμερο ρούχα όπως πριν από 15 χρόνια. Τα κατάφερα. Έφτασα πλέον στην κορυφή!».
Λόγια της Λίντα Γουάιλντ, μίας πετυχημένης γυναίκας, που πιστεύει ότι έχει κατακτήσει την κορυφή και ότι αυτή θα της ανήκει στο διηνεκές. Κι όμως, το έργο της Skinner δεν αποτελεί ένα successstory. Πρόκειται για την ιστορία της εκκωφαντικής πτώσης μιας σύγχρονης τραγικής ηρωίδας.
Η Skinner με γραφή αιχμηρή, με σατιρικό βρετανικό χιούμορ και με μια πλοκή με χαρακτηριστικά θρίλερ, δεν εστιάζει μόνο στις δυσκολίες μίας γυναίκας να πετύχει και να επιβιώσει. Στις δυσκολίες δηλαδή που ορθώνουν ο σeξισμoς, τα ταμπού της ηλικίας, της ομορφιάς, της οικονομικής ανεξαρτησίας. Συνέθεσε ένα έργο που αφορά όλους όσοι προσπαθούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές επιταγές και να βρουν την «ευτυχία» μέσα σε μια αμείλικτη πραγματικότητα. Ένα σύμπαν όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν εξαρτήματα μιας απάνθρωπης παραγωγικής διαδικασίας και όπου θα αντικατασταθούν όταν αρχίσουν να «παλιώνουν». Είναι μια κραυγή αγωνίας για τους ανθρώπους που μεγαλώνοντας γίνονται αόρατοι, χάνουν τη δύναμη της φωνής τους και συνειδητοποιούν τον χαμένο χρόνο αλλά και τη ματαιότητα της διαδρομής τους.
Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Λέχου, Άλκης Κούρκουλος (επί οθόνης), Μιχάλης Μαρκάτης, Νεφέλη Κουρή, Εριέττα Μανούρη, Βασίλης Καζής, Μαριέλα Δουμπού.
* Η παράσταση «Linda» παίζεται στο Θέατρο «Επί Κολωνώ», κάθε Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή 18:15.
Έξτρα παραστάσεις: Δευτέρα 18 Νοεμβρίου στις 21.00 & Δευτέρα 25 Νοεμβρίου στις 21.00
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
