Ο Νίκος Αλεξίου παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Ειρήνη Αρβανίτη και την κάμερα της εκπομπής «Καλύτερα δε γίνεται» το απόγευμα της Κυριακής. Μέσα σε όλα, ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την απώλεια των αγαπημένων του γονιών, τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, την ενασχόληση με την υποκριτική καθώς και τα απόνερα του metoo.
Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Αλεξίου σημείωσε χαρακτηριστικά πως «ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν δέκα χρονών και η σχέση με την μητέρα μου, όταν ήμουν στην εφηβεία, ήταν δύσκολη με συνεχείς καθημερινούς καυγάδες. Εν πάσει περιπτώσει, όμως, μετά τα πράγματα εξομαλύνθηκαν. Σήμερα έχει πεθάνει η μάνα μου αλλά ακόμα στον ύπνο μου βλέπω συχνά σαν όνειρο πως την έχω χάσει και την ψάχνω. Είναι πολύ αγχωτικό αυτό το όνειρο. Κάποια στιγμή έπαθε τον συνδυασμό που σκοτώνει, Πάρκινσον με άνοια που είναι ένας αργός εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης».
«Είχα την τύχη να πάω σε ένα πολύ καλό σχολείο γιατί οι γονείς μου ήθελαν να κάνουν το καλύτερο για μένα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου, με κράτησαν με υποτροφία γιατί η μητέρα μου δεν είχε τα μέσα αλλιώς. Ήμουν αυτό που λένε μάγκας στα σαλόνια, βλάχος στα αλώνια. Θέλω να πω πως είχα και την επαφή με ανώτερα στρώματα αλλά και την αλητεία της Κυψέλης».
«Σαν φοιτητής της Νομικής, επί Χούντας, είχα μπει στον Ρήγα Φεραίο που τότε ήταν παράνομη οργάνωση με γιάφκες και τέτοια. Το Πολυτεχνείο θεωρώ ότι ήταν μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου και μάλιστα μετά τις τρεις ημέρες ένιωθα σαν να έχω περάσει από μια κάθαρση» πρόσθεσε, ακόμα, ο Νίκος Αλεξίου στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της Ναταλίας Γερμανού στον Alpha. «Αν ζούσαν τώρα ο Κουν και ο Βογιατζής θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα υπόδικοι. Όταν κάτι φτάνει στην υπερβολή του, δηλαδή το metoo και η πολιτική ορθότητα, αρχίζει πια και γίνεται κάτι μακαρθισμού και σταλινισμού. Εγώ αυτό το πράγμα το φοβάμαι πάρα πολύ».
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
