Η Δήμητρα Χριστοφορίδου μιλά στο Pink.gr για αυτή τη μεγάλη της υπέροχη περιπέτεια που μετρά 10 χρόνια
Μια μηχανικός που έγινε εκδότρια βιβλίων (δες τις εκδόσεις Πουά) και εκδίδει μόνο ό,τι μιλά στην καρδιά της. Άρχισε, και δε σταμάτησε ποτέ από τότε που έγινε μαμά, να ψάχνει βιβλία που αφορούν τη γονεϊκότητα, ώστε να τη βοηθήσουν να χτίσω μια ουσιαστική και με σεβασμό σχέση με την κόρη της.
Δήμητρα, ξέρουμε πως ήσουν μηχανικός ώσπου έγινες εκδότρια! Σχεδόν 10 χρόνια μετά, νιώθεις πως πήρες τη σωστή απόφαση;
Δεν το έχω μετανιώσει στιγμή. Ήταν μια πολύ συνειδητή απόφαση την οποία δούλεψα μέσα μου καιρό. Παρά τις δυσκολίες, που λίγο πολύ αντιμετωπίζουν όσοι κάνουν στροφή στην καριέρα τους, θεωρώ ότι πήρα τη σωστή απόφαση γιατί είναι μια δουλειά που με γεμίζει και μου δίνει χαρά.
Με ποιο κριτήριο διαλέγεις τα βιβλία των εκδόσεων;
Το μόνο κοινό κριτήριο σε όλα τα βιβλία που έχω εκδώσει έως τώρα, είναι ότι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό καλύπτουν κάποια δική μου ανάγκη. Είναι βιβλία που θέλω να έχω είτε γιατί με βοηθάνε και με αναπτύσσουν σαν άνθρωπο είτε γιατί θέλω να τα διαβάζω με το παιδί μου και να μιλάμε μετά για τα μηνύματα που προκύπτουν από αυτά. Το κοινωνικό πρόσημο παίζει επίσης πάντα ρόλο, κι ακόμη και αν σε κάποια δεν γίνεται εμφανές με την πρώτη ματιά, θεωρώ ότι όλα τους μπορούν δυνάμει να προσθέσουν ένα λιθαράκι στο δρόμο προς μια κοινωνία σεβασμού και συμπερίληψης.
Πρόσφατα στις εκδόσεις Πουά κυκλοφόρησε και το Έλα Όπως είσαι, κάπως διαφορετικό από τα υπόλοιπα των εκδόσεων! Πώς κι έτσι;
Ξεκάθαρα δική μου ανάγκη και αυτό το βιβλίο, το χρειαζόμουν, όλοι το χρειαζόμαστε κι ας μην το ξέρουμε. Ακόμη το λέω και ακόμα μένω έκπληκτη από το γεγονός ότι δεν ήξερα πράγματα για το σώμα μου και τον τρόπο που λειτουργεί για 40 χρόνια. Σε μια εποχή που η σeξουαλική διαπαιδαγώγηση και η γυναικεία σεξουαλικότητα παραμένουν ταμπού, αλλά ταυτόχρονα το πορνό είναι τόσο εύκολα διαθέσιμο, είναι πολύ εύκολο να θεωρήσουμε ως φυσιολογικό αυτό που μας προβάλλουν και να καταπιέζουμε τους εαυτούς μας ώστε να χωρέσουμε στα πρότυπα αυτά.
Πώς βλέπεις τα πράγματα στον χώρο του βιβλίου δεδομένου πως το ίντερνετ έχει γίνει μέρος της ζωής μας και τρώει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ χρόνο από εμάς;
Δεν βλέπω το ίντερνετ ως ανταγωνιστή του βιβλίου, το πρόβλημα είναι η θεσμική απαξίωση του βιβλίου και φυσικά, όπως σε όλους τους τομείς, η ακρίβεια. Το βιβλίο θα έχει πάντα το κοινό του, και μάλιστα φανατικό. Στις νέες προκλήσεις που προκύπτουν τόσο τεχνολογικά όσο και κοινωνικό-οικονομικά, το βιβλίο θα χρειαστεί να βρει τρόπους ώστε να κρατήσει και να διευρύνει το κοινό του. Το ιδανικό θα ήταν να γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια των ανθρώπων του βιβλίου και της Πολιτείας ώστε να μπαίνουν τα βιβλία σε όλο και περισσότερα σπίτια.
Η ενίσχυση των βιβλιοθηκών της γειτονιάς και των σχολείων, η υποστήριξη δημιουργίας ομάδων ανάγνωσης, η εισαγωγή του βιβλίου στην εκπαιδευτική διαδικασία, η κατάργηση φόρων γύρω από το βιβλίο, η έκδοση φθηνών paperback (κι ας χάνουν σε ποιότητα) είναι μόνο μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ενισχυθεί το βιβλίο.
Ποια είναι τα πλάνα σου;
Να συνεχίσω με σταθερά και ολοένα και μεγαλύτερα βήματα να κάνω αυτό που αγαπώ και με εκφράζει. Το επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσουν βιβλία γονεϊκότητας, τα οποία θεωρώ απαραίτητα και εξαιρετικά βοηθητικά και υποστηρικτικά για τους γονείς και τα παιδιά αλλά και παιδικά βιβλία.
Υπάρχει κάτι ως θεματολογία στα παιδικά βιβλία που πιστεύεις πως δεν έχει καλυφθεί αρκετά;
Ναι, πιστεύω ότι θέματα που θεωρούνται δύσκολα, δεν καλύπτονται αρκετά. Υπάρχει ένα κράτημα εκεί για πολλούς λόγους. Αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι αν πρόκειται να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα χρειάζεται να σταθούμε μπροστά στα παιδιά χωρίς δισταγμούς και φόβους. Για μένα δεν αρκεί να μιλάμε γενικά και αόριστα για την διαφορετικότητα, τη βία, τον ρατσισμό, τον πόλεμο ή και τη συμπερίληψη και τον σεβασμό. Η αρχή έχει γίνει, εδώ και καιρό γίνεται προσπάθεια το παιδικό βιβλίο να προσεγγίσει αυτά τα θέματα αλλά ήρθε η ώρα να μπει πιο βαθιά και να πει τα πράγματα με το όνομά τους.