Όταν ακούμε για θύματα ένοπλης βίας στις ΗΠΑ, πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους – όπως οι 21 που σκοτώθηκαν σε πυροβολισμό σε δημοτικό σχολείο στο Uvalde του Τέξας στις 25 Μαΐου 2022. Αλλά χιλιάδες άνθρωποι που επιζούν από πυροβολισμούς μένουν επίσης με ψυχολογικά τραύματα για πάντα. Σύμφωνα με την εκστρατεία Brady για την πρόληψη της βίας από όπλα, 315 Αμερικανοί πυροβολούνται κατά μέσο όρο καθημερινά, προκαλώντας 93 θανάτους την ημέρα.
Τον Ιανουάριο του 2011, η Emma McMahon περίμενε να συναντήσει έναν πολιτικό στο Tucson της Αριζόνα, όταν ένας 22χρονος έβγαλε ένα όπλο και άνοιξε πυρ κατά του πλήθους.
Η Emma σώθηκε από τη μητέρα της, η οποία πυροβολήθηκε τρεις φορές θωρακίζοντάς την. Και οι δύο επέζησαν. Μετά τα πρόσφατα γεγονότα η Εmma αφηγείται τον ψυχολογικό αντίκτυπο της επιβίωσης ενός μαζικού πυροβολισμού – και διερωτάται αν γίνονται αρκετά για να υποστηριχθούν οι επιζώντες.
Λίγη ώρα πριν την επίθεση
Bρισκόμουν με τους γονείς μου και τον μικρότερο αδερφό μου που περίμεναν έξω από ένα παντοπωλείο στο Tucson της Αριζόνα, για να συναντήσουν τη βουλευτή Gabrielle Giffords.
Είχα δουλέψει μαζί της το καλοκαίρι πριν ως γραφείο Τύπου του Κογκρέσου, ένα πρόγραμμα για τους μαθητές στο γυμνάσιο για να εργαστούν στη Βουλή των Αντιπροσώπων και να πάνε σχολείο στην Ουάσιγκτον DC. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς δεν πρόλαβα να γνωρίσω την Gabrielle, οπότε όταν ακούσαμε ότι επρόκειτο να πάει σε ένα από τα τοπικά παντοπωλεία μας, η οικογένειά μου και εγώ σχεδιάσαμε να πάμε να της μιλήσουμε.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα, τυπική για τους χειμώνες της Αριζόνα. Ήμουν 17, τελειόφοιτη στο λύκειο, ακόμα έγραφα τις αιτήσεις για το κολέγιο. Η μαμά μου και εγώ περιμέναμε στην ουρά ενώ ο μπαμπάς και ο αδερφός μου ήταν στο πάρκινγκ περίπου 15 πόδια μακριά.
Συμπλήρωνα μια φόρμα όταν άκουσα αυτό που νόμιζα ότι ήταν πυροτεχνήματα. Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα έναν άντρα που περπατούσε στη γραμμή που στόχευε με ένα όπλο στα κεφάλια των ανθρώπων.
Ο σκοπευτής βρισκόταν σε κενό σημείο, μερικά μέτρα μακριά μου. Η μαμά μου με έσπρωξε σε έναν τοίχο, αποκλείοντάς με από το οπτικό πεδίο του. Πυροβολήθηκε τρεις φορές προστατεύοντάς με, στο πίσω μέρος και στα δύο χέρια της και στο κάτω μέρος της πλάτης της.
Ήμουν σε απόλυτο σοκ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τηλεφώνησα στο 911 γιατί μου είχε μείνει στο μυαλό ότι μετά από μια έκτακτη ανάγκη, αυτό έπρεπε να κάνω.
Υπήρχαν γιατροί (που έτυχε να ήταν ήδη εκεί) που βοηθούσαν ανθρώπους που είχαν πυροβοληθεί. Υπήρχαν άνθρωποι που κρατούσαν τον δράστη πριν φτάσει η αστυνομία. Υπήρχαν άλλοι που ήταν σε πανικό, έκλαιγαν και θρηνούσαν για αγαπημένα πρόσωπα που είχαν σκοτωθεί, αλλά δεν είναι αυτό που θα περιέγραφα ως πανικός. Συνολικά, έξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσά τους ένα εννιάχρονο κορίτσι, ενώ άλλοι 13 τραυματίστηκαν.
Ο δράστης, ο οποίος αργότερα αποδείχτηκε οτι ήταν ο Jared Lee Loughner, ακινητοποιήθηκε από αρκετούς περαστικούς μέχρι που συνελήφθη από αστυνομικούς στο σημείο. Αν και είχε δύο προηγούμενα αδικήματα πριν από τον πυροβολισμό - συμπεριλαμβανομένης της κατοχής ναρκωτικών - πέρασε τον έλεγχο ιστορικού για να αγοράσει το όπλο του.
Άνθρωποι που τον γνώριζαν περιέγραψαν πως είχε κάνει κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών και μίλησαν επίσης για την εμμονή του με την βουλευτή Giffords. Ομολόγησε την ενοχή του και για τις 19 κατηγορίες για φόνο και απόπειρα ανθρωποκτονίας και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη το 2012.
Η βουλευτής πυροβολήθηκε στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Υπέστη σοβαρή εγκεφαλική βλάβη, αλλά επέζησε και υποβλήθηκε σε αποκατάσταση για να βοηθήσει να ανακτήσει την ικανότητά της να μιλά, να μιλάει, να διαβάζει και να γράφει, αν και εξακολουθεί να παλεύει με την όρασή της.
Έκτοτε άρχισα να βιώνω αναδρομές, εφιάλτες και κρίσεις πανικού. Συνήθως κάτι θα τους πυροδοτούσε. Για παράδειγμα, οποιοσδήποτε δυνατός θόρυβος που ακουγόταν σαν πυροβολισμός - ένα αυτοκίνητο που γυρίζει πίσω, πυροτεχνήματα ή δυνατά χτυπήματα. Η μυρωδιά της πυρίτιδας, παραδόξως παρόμοια με τη μυρωδιά ενός τροχαίου ατυχήματος, θα με μετέφερε αμέσως πίσω σε εκείνη τη στιγμή. Θα ένιωθα σαν να ήμουν εκεί, να κινδύνευα και να μην μπορούσα να ξεφύγω.
Βλέποντας το πρόσωπο του σκοπευτή με τάραζε επίσης πολύ. Έτσι, όταν η ιστορία ήταν πρώτη στις ειδήσεις, και έβλεπα μια φωτογραφία του προσώπου του, συνέβαινε το ίδιο. Τώρα, άλλα, φαινομενικά άσχετα πράγματα, μου προκαλούν επίσης πανικό, κυρίως τα πλήθη. Δεν είχα πρόβλημα πριν από το περιστατικό, αλλά τώρα μου δημιουργούν αμηχανία και δυσφορία.
Έχω όλο και λιγότερες κρίσεις πανικού όσο περνάει ο καιρός, αν και βιώνω ακόμα πολύ βίαιους εφιάλτες όπου με καταδιώκει ένας σκοπευτής που σκοτώνει όλους στο πέρασμά του. Έχω επίσης εφιάλτες όπου με έχουν απαγάγει και με έχουν αναγκάσει να παρακολουθώ ανθρώπους να εκτελούνται και να πυροβολούνται στο κεφάλι. Διαγνώστηκα επίσημα με PTSD πέρυσι, πάνω από έξι χρόνια μετά τον πυροβολισμό.
Όσον αφορά τη δουλειά και την καθημερινότητά μου, δυσκολεύτηκα πολύ στο κολέγιο. Δεν συνειδητοποίησα τότε ότι αυτό ήταν κυρίως λόγω του τραύματος και του άγχους που προκλήθηκε από αυτό το τραύμα. Πάντα τα πήγαινα πολύ καλά στο σχολείο και έτσι περίμενα να διακριθώ στο κολέγιο, αλλά το PTSD εμπόδισε πραγματικά την επιτυχία μου. Πολλά από τα συμπτώματά μου ήταν παρόμοια με την κατάθλιψη και το άγχος. Δυσκολεύτηκα να ζητήσω βοήθεια, ήμουν κουρασμένη όλη την ώρα, δεν κοιμόμουν καλά και είχα πρόβλημα να συγκεντρωθώ.
Το τραύμα επηρέασε τη ζωή μου με τρόπους που μόλις τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω, περισσότερα από επτά χρόνια μετά το περιστατικό. Χρωματίζει τον τρόπο που σκέφτομαι τα πράγματα και διαμόρωσε ακόμη και τις αντιδράσεις μου σε άσχετες καταστάσεις...
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
