H Eλευθερία Καστρινάκη κατασκευάζει αθλητικό εξοπλισμό για ΑΜΕΑ και συγκεκριμένα, για ένα παραολυμπιακό άθλημα για άτομα με αναπηρίες που λέγεται boccia. Της ζητήσαμε να μας περιγράψει την ιστορία της, τα προβλήματα που βλέπει εκείνη στην προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία, και κυρίως μαθαίνουμε περισσότερα για την εταιρεία της που εξάγει αθλητικό εξοπλισμό σε όλο τον κόσμο!
Ήμουν εθελόντρια στο ΚΕΠΕΠ Άγιος Δημήτριος από όταν ήμουν 16 χρονών, που πήγαινα ακόμα στο Λύκειο. Γνώρισα τη Μέλπω (που είναι σήμερα η συναθλήτριά μου στο boccia) και γίναμε φίλες.
Όταν έγινα 18 άρχισα να πηγαίνω σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις ΑΜΕΑ ως συνοδός της Μέλπως και αυτό το ταξίδι συνεχίστηκε για 11 χρόνια. Κατά τη διάρκεια των ετών αυτών, μπήκα στην αρχιτεκτονική, την τελείωσα και πάντα έψαχνα τρόπο να συνδυάσω αυτούς τους δύο -φαινομενικά ασύνδετους- κλάδους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το 2009 μου ζητήθηκε να κατέβω στο πανελλήνιο πρωτάθλημα boccia που γίνεται στην Αθήνα ως φροντίστρια της Μέλπως και εκεί ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το άθλημα αυτό και είδα και με τι εξοπλισμό έπαιζαν οι αθλητές.
Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές από τη Θεσσαλονίκη ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και καθώς δεν υπήρχε κανένας κατασκευαστής στην Ελλάδα, προσφέρθηκα να βοηθήσω. Για 8 χρόνια κατασκεύαζα εθελοντικά εξοπλισμό για Έλληνες αθλητές και παράλληλα ξεκίνησα να προπονούμαι στο boccia ως συνοδός συναθλήτρια της Μέλπως. Το 2017, όταν πια ο εξοπλισμός που κατασκεύαζα θεώρησα ότι ήταν υψηλών προδιαγραφών, παραιτήθηκα από ό,τι άλλο έκανα και ξεκίνησα την επιχείρηση που έχω σήμερα. Την Elef Boccia Ramps.
Το γεγονός ότι έπαιζα το άθλημα ως συνοδός συναθλήτρια και άρα χρησιμοποιούσα η ίδια τον εξοπλισμό που σχεδίαζα με έκανε να βελτιώνω συνεχώς την κατασκευή. Επιπλέον, οι αθλητές της ομάδας μας, για τους οποίους αρχικά έφτιαξα εξοπλισμό, έχοντας πολλαπλές αναπηρίες αναγκαστικά με έβαλαν σε διαδικασία να σχεδιάσω κάτι που να είναι προσαρμόσιμο στις κινητικές ιδιαιτερότητες του κάθε αθλητή. Αυτό -παρόλο που υπήρχαν 4 ακόμη εταιρείες παγκοσμίως που έκαναν αντίστοιχο εξοπλισμό- ήταν κάτι που δεν έκανε κανείς.
Ξεκινώντας, λοιπόν, την Elef Boccia Ramps -που κατά βάση απευθύνεται σε αθλητές από το εξωτερικό- βασική μου επιδίωξη ήταν να μιλάω και να συνεργάζομαι με τον αθλητή, έτσι ώστε να μου ζητάει ό,τι ο ίδιος θεωρεί απαραίτητο προκειμένου να παίξει καλά. Οι αλλαγές στο σχέδιο ήταν κάτι που εξ αρχής συμπεριέλαβα στην τιμή και ενθάρρυνα τους αθλητές να μου στέλνουν βίντεο για να έχω και η ίδια εικόνα του πώς κινούνται και να μου ζητούν οτιδήποτε θεωρούσαν ότι μπορεί να τους βοηθήσει. Αυτό με τα χρόνια με βοήθησε να κάνω συνεχείς αλλαγές στα σχέδια και να τα κάνω όλο και πιο φιλικά στο χρήστη.
Οι αθλητές, λοιπόν, με βοήθησαν όσο τους βοήθησα κι εγώ -ίσως και περισσότερο. Σήμερα, στα 4 χρόνια λειτουργίας της Elef υπάρχουν 13 χώρες των οποίων οι εθνικές ομάδες χρησιμοποιούν εξοπλισμό μας και έχουμε παραγγελίες από περισσότερες από 30 χώρες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε όλα αυτά τα χρόνια είναι το ζήτημα της μετακίνησης των αθλητών από και προς το γήπεδο. Τα άτομα που χρησιμοποιούν αμαξίδιο στη χώρα μας -εν έτει 2021- βιώνουν τεράστιο αποκλεισμό από ένα μεγάλο μέρος των κοινωνικών δραστηριοτήτων.
Μία διαδρομή με ταξί που για κάποιον από εμάς κοστίζει 10ευρώ, για χρήστες αμαξιδίου κοστίζει 50. Το γεγονός αυτό έχει κάνει πάρα πολύ δύσκολη την πρόσβαση των αθλητών στο γήπεδο. Είναι ένα ζήτημα που καλούμαστε να λύσουμε κάθε χρόνο, καθώς κάποιοι από τους αθλητές μας διαμένουν στο ΚΕΠΕΠ και -όπως και στις υπόλοιπες κλειστές δομές της χώρας- οι οδηγοί των ειδικών προσβάσιμων βαν που διαθέτουν, σχολούν το μεσημέρι αποκλείοντας τους διαμένοντες σε αυτά από οποιαδήποτε απογευματινή δραστηριότητα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο covid και τα υγειονομικά πρωτόκολλα έβαλαν την ταφόπλακα στις όποιες δραστηριότητες υπήρχαν, καθώς παρ' όλους τους εμβολιασμούς τους, τα άτομα που διέμεναν σε ιδρύματα παρέμειναν αποκλεισμένα τόσο από την εκπαίδευση (παρόλο που τα ειδικά σχολεία ήταν τα μόνα που δεν έκλεισαν, τα άτομα από τα ιδρύματα δεν επιτρεπόταν να πάνε στο σχολείο τους) όσο και από κάθε είδους άλλη δραστηριότητα.
Μέχρι και σήμερα -παρόλο που τον περασμένο μήνα άρθηκε ο σχολικός αποκλεισμός τους- δεν έχει αρθεί ή έστω τροποποιηθεί το υγειονομικό πρωτόκολλο γι' αυτούς, κάνοντάς το πολύ δύσκολο για εμάς να διεκδικούμε τη συμμετοχή των αθλητών μας στις προπονήσεις.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
