H δημοσιογράφος και σύμβουλος προέδρου της ΕΡΤ Λίνα Παπαδάκη ανοίγει την ατζέντα της και μοιράζεται μαζί μας μερικά μυστικά επιτυχίας (αν και δεν πιστεύει σε αυτά).
Ξυπνάω πάντα πολύ νωρίς. Συχνά γύρω 6. Χαζεύω στο ίντερνετ. Ανοίγω τηλεόραση. Κάνω ζάπινγκ, ελληνικά κανάλια, ξένα. Σταματάω ερτ1. Γύρω 10 - συν πλην - φθάνω Αγία Παρασκευή. Γύρω 9 μετά τίτλους δελτίου αποχωρώ, με κατεύθυνση τις περισσότερες φορές το κέντρο.
Εκεί μένω, εκεί κινούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου, εκεί θέλω να ψωνίζω, να διασκεδάζω. Τα περισσότερα βράδια τα περνώ με φίλους. Μου αρέσει το φαγητό ως πυρήνας παρέας. Μου λείπουν - λόγω μετά κόβιντ εποχής - τα ξενύχτια χωρίς σκοπό. Μου λείπει και η γυμναστική. Το μικρό μου συνοικιακό γυμναστήριο που περισσότερο γελάγαμε παρά αθλούμασταν. Θα φτιάξουν όλα, όταν τελειώσουμε με τα εμβόλια. Ελπίζω σε αυτό. Στην επαναφορά της ανεμελιάς.
Δεν είχα όνειρο να γίνω δημοσιογράφος. Δεν είχα όνειρο να γίνω ένα πράγμα. Ήθελα πολλά διαφορετικά. Πήγα στο Εργαστήρι όταν ζούσε ο Μάριος Πλωρίτης και ο Σταύρος Απέργης, τα απογεύματα μετά τη Φιλοσοφική. Το καλοκαίρι εκείνο τα Νέα έψαχναν κόσμο για τα Ζω.
Ένθετα στην εφημερίδα του Σαββάτου. Αρχισυντάκτρια ήταν η Τζώρτζια Κοντράρου και βοηθός της η Ματίνα Ηρειώτου. Τα είδα όλα. Εκεί ταρακουνήθηκα πρώτη φορά στο τι εστί το εργασιακό πρόσωπο της ζωής. Όταν έκλεισαν τα Ζω, ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεκινούσε τους Πρωταγωνιστές του ως καθημερινή εκπομπή στην Ερτ και χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ε, μετά δουλέψαμε μαζί 20 χρόνια. Και σήμερα είμαι εδώ!
Πιστεύω ότι σε μια δουλειά προχωράς όταν αυτή σου αρέσει. Όταν μέσα από αυτή εξελίσσεσαι. Συμπορεύεσαι. Συμβουλές δεν μου αρέσουν, το μόνο που θα ´λεγα σε έναν νέο παιδί που θέλει να γίνει δημοσιογράφος είναι η παράλληλη γνώση. Ό, τι διαβάζεις, ό, τι μαθαίνεις είναι χρήσιμο. Επίσης, το ότι είναι πρόσκαιρη - σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι στην ίδια δουλειά - αποτελεί πηγή ανασφάλειας στους καιρούς που ζούμε αλλά και τρόπο διατήρησης μιας φρεσκάδας στην καθημερινότητα. Η δημοσιογραφία, όταν θες, σκοτώνει την ρουτίνα.
Συμβουλές δεν μου αρέσουν, το μόνο που θα ´λεγα σε έναν νέο παιδί που θέλει να γίνει δημοσιογράφος είναι η παράλληλη γνώση.
Η οργάνωση της μέρας μου γίνεται το πρωί. Γι αυτό και ξυπνώ νωρίς. Χρειάζομαι ένα δίωρο στο σπίτι πριν ξεκινήσω. Το μυαλό μου τακτοποιεί τις εκκρεμότητες.
Όπως σε όλα τα πράγματα οι όψεις είναι δύο. Έτσι και στη δουλειά μου υπάρχουν καταστάσεις που δημιουργούν εκνευρισμό, ένα γαμώτο, μια απογοήτευση. Αλλά αν ήταν φλατ, δεν θα μας πήγαινε μπροστά.
Θα ήθελα να δίνω περισσότερο χρόνο σε ανθρώπους που αγαπώ. Να μοιράζομαι στιγμές τους. Η καραντίνα ήταν σκληρή στην έκφραση αγάπης. Ελπίζω στον ερχομό της αγκαλιάς.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
