Η Αργυρώ Τσιτσιγιώργη είναι μια νεαρή νηπιαγωγός από τη Θεσσαλονίκη και αποφάσισε να μοιραστεί μαζί σου την καθημερινότητα της μέσα από αυτό το επάγγελμα, τα ωραία και τα δύσκολα του και να σε εμπνεύσει να κυνηγήσεις και εσύ αυτό που αγαπάς.
Όπως λέει, μπορεί αυτή να ήταν η δουλειά των ονείρων και ακόμα και τώρα που εργάζεται σε σχολείο δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται γνωστικά, καθώς κάνει και το δεύτερο μεταπτυχιακό της, ενώ όπως λέει, όταν κάνεις αυτό που αγαπάς όλα γίνονται καλύτερα στην ζωή σου.
Αργυρώ, πως είναι μια τυπική ημέρα στην δουλειά για εσένα
Στη δουλειά μου καμία μέρα δε μοιάζει με τις άλλες. Παρόλο που ακολουθούμε την τυπική ρουτίνα του νηπιαγωγείου, καταλαβαίνεις ότι όταν εργάζεσαι με παιδιά η κάθε μέρα είναι τελείως διαφορετική.
Ξεκινάμε τη μέρα μας με ελεύθερο παιχνίδι ώσπου να ολοκληρωθεί η προσέλευση των παιδιών, έπειτα μαζευόμαστε στην παρεούλα και αφού συζητήσουμε όλοι μαζί, ξεκινάμε τη καθημερινή μας ρουτίνα, μιλάμε για την ημέρα, τον καιρό και τα μετράμε πόσα παιδιά είμαστε στην τάξη.
Έπειτα συνεχίζουμε με το μάθημα και την πρωτη μας δραστηριότητα για τη μέρα, μετά ακολουθεί διάλειμμα και παιχνίδι στην αυλη. Επιστρέφουμε στην τάξη, πλένουμε χερακια και τρωμε. Ακολουθεί η 2η δραστηριοτητα της ημερας και έπειτα για κλείσιμο το αγαπημένο μας παραμύθι.
Γενικά μου αρέσει να προσεγγίζω διαθεματικά τη κάθε θεματική μας ώστε να συνδυάζονται τα γνωστικά αντικείμενα, να αυξάνεται το ενδιαφέρον των παιδιών και η ενεργός συμμετοχή τους. Είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιήσουμε πολλαπλούς τρόπους μάθησης, μιας και δε μαθαίνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο, έτσι απευθυνόμαστε σε όλα τα παιδιά δίνοντας τους ίσες ευκαιρίες για μάθηση και δράση.
Πόση υπομονή και κατανόηση απαιτείται για να γίνει κανείς νηπιαγωγός;
Για να κάνεις το επάγγελμα της νηπιαγωγού, πρέπει αρχικά να αγαπάς τα παιδιά πάρα πολύ, μιας και είναι από τις σημαντικότερες δουλειές, όχι μόνο γιατί αποτελείς πρότυπο για αυτά, αλλά και γιατί τα βοηθάς να εξελιχθούν και να καταφέρουν ακόμη και τα πιο δύσκολα επιτεύγματα. Πρέπει να έχεις απεριόριστη υπομονή, να τους δίνεις δύναμη, αγάπη και ασφάλεια για να μάθουν αρχικά να σέβονται το ένα το άλλο, να μοιράζονται, να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση, να λύσουν με όμορφο τρόπο και διάλογο τις όποιες διαφορές τους, να αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα και να βοηθούν το ένα το άλλο.
Τι αγαπάς και τι σε δυσκολεύει περισσότερο στην δουλεια σου;
Αγαπάω πολύ τα παιδιά και την ελεύθερη έκφραση μιας και από μικρή παρακολουθούσα μαθήματα σε ομάδα θεάτρου και γενικά ασχολούμουν πολύ με τα εικαστικά, τη ζωγραφική, τη μουσική, μου άρεσε να δημιουργώ τα δικά μου παιχνίδια κι όλα αυτά συνεχίζω να τα κάνω και τώρα, κατασκευάζοντας το δικό μου υλικό για τα μαθήματα μου στο σχολείο.
Μου αρέσει πολύ να βοηθάω τα παιδιά να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα τους, να μάθουν να συνεργάζονται και να αποκτούν γνώσεις μέσα από μία ευχάριστη διαδικασία. Μου αρέσει που το αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου, είναι πιο ελεύθερο και έτσι μπορείς να προσεγγίσεις με πολλούς τρόπους τα γνωστικά θέματα ώστε να μη μείνει κάποιο παιδί στο περιθώριο, αλλά να παρέχω στους μαθητές μου ίσες ευκαιρίες στα πλαίσια της συμπερίληψης όλων των παιδιών ανεξαιρέτως.
Μερικές δυσκολίες που συχνά συναντώ στη δουλειά μου κυρίως στην αρχή της σχολικής χρονιάς, στην περίοδο της προσαρμογής, όπου τα παιδιά θέλουν το χρόνο τους για να μπορέσουν να συνηθίσουν τη νέα τους καθημερινότητα. Για να ξεπεράσω αυτές τις δύσκολες μέρες, χρησιμοποιώ το κουκλοθεάτρο, όπου τα παιδιά βιώνουν τα ίδια συναισθήματα με τη κούκλα που ηρθε 1η μερα σττο σχολείο. Κάποια παιδιά είναι πιο ντροπαλά, άλλα πιο ζωηρά, το κάθε παιδί θέλει το δικό του χώρο και χρόνο.
Τα παιχνίδια γνωριμίας βοηθούν επίσης πολύ στο να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες και να ενισχυθεί η αλληλεπιδραση της νηπιαγωγού με τα νήπια και των νηπίων μεταξύ τους. Μία ακομη δυσκολία είναι το γεγονός ότι στον δημόσιο τομέα δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία με τους γονείς των παιδιών, κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει μιας και αν υπάρχει συνεργασία τα παιδιά θα βοηθηθούν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Ήταν ένα επάγγελμα που ήθελες να ακολουθήσεις από πάντα ή σου προέκυψε στην πορεία;
Από μικρή ήθελα να γίνω νηπιαγωγός και τα κατάφερα. Είχα τόσα πολλά μικρά ξαδέρφια που μεγάλωσαν μαζί μας κι έτσι ήξερα από τότε τι επάγγελμα ήθελα να ακολουθήσω. Ακόμη θυμάμαι το καρδιοχτύπι που ένιωσα όταν έμαθα ότι πέρασα στις Πανελλήνιες στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Αιγαίου στη Ρόδο, πάντα θα είναι από τις αγαπημένες μου στιγμές. Κι όπως συνηθίζω να λέω: Κάνε τη δουλειά που αγαπάς και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου.
Φυσικά το ότι αγαπάω τη δουλειά μου δε σημαίνει ότι δε πρέπει να πηγαίνω παρακάτω, έτσι ολοκλήρωσα και τις Μεταπτυχιακές σπουδές μου στις Επιστήμες της Αγωγής των Πανεπιστημίων Λευκωσίας και Πατρών, δίνοντας μου την ευκαιρία να εξελιχθώ προσωπικά και επαγγελματικά.
Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από ανθρώπους που τα αγαπούν, τα στηρίζουν και τα προσέχουν, θέλω λοιπόν να είμαι δίπλα τους ως στήριγμα σε αυτή τους τη προσπάθεια. Αυτό το διάστημα ασχολούμαι με το δεύτερο μεταπτυχιακό πρόγραμμα στον ίδιο κλάδο αλλά με κατεύθυνση την Εκπαιδευτική ηγεσία και διοίκηση, μιας και αποτελεί έναν εξίσου σημαντικό κλάδο για το επάγγελμα μας, όχι μόνο γιατί αναλαμβάνουμε τη Διευθυντική θέση αλλά κυρίως για τη σωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, των σχέσεων και την επικοινωνία με τους γονείς κ.α.
Αν δεν έκανες αυτήν την δουλειά, ποια άλλη δουλειά θα επέλεγες και γιατί;
Αν δεν ακολουθούσα το επάγγελμα της νηπιαγωγού, θα επέλεγα να ασχοληθώ με την υποκριτική μιας και από μικρή αγαπούσα πολύ το θέατρο. Θα μπορούσα να ασχοληθώ επίσης και με τη διοργάνωση και τον στολισμό σε γαμους, βαφτίσεις κα. Γενικά μου αρέσουν τα δημιουργικά επαγγέλματα με ελευθερία έκφρασης, το σχέδιο, η ζαχαροπλαστική και πολλά άλλα. Αν το σκεφτείς καλύτερα, μια νηπιαγωγός τα συνδυάζει όλα, γινόμαστε μαμά, νοσοκόμα, φίλη, διασκέδαστής και πολλοί ακόμη ρόλοι.