Πρόσφατα, η Αμερικανή ποιήτρια Λουίζ Γκλουκ που έχει λάβει ένα σωρό βραβεία για το έργο της στο παρελθόν, κατάφερε να κερδίσει το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, από τη Σουηδική Ακαδημία.
Τα ποιήματα της μιλούν για την οικογένεια, τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, τις απώλειες, τους χωρισμούς και τους αποχωρισμούς, ενώ μέσα στις συλλογές της θα βρει κανείς και αυτοβιογραφικές ιστορίες που ελαφρύνουν το κλίμα, όπως π.χ. εκείνη στην οποία αναφέρει ότι διάβαζε βιβλία κηπουρικής για να βρει ξανά την έμπνευση της.
Με καταγωγή από τη Νέα Υόρκη, η Γκλουγκ αποτελεί έναν τίμιο εκπρόσωπο της πόλης της, μιας και η ποίηση της αποδίδει τέλεια το πνεύμα της πόλης και της καθημερινής ζωής των ανθρώπων εκεί.
Εκτός από ποιήματα, γράφει και δοκίμια και έχει κερδίσει μεγάλα λογοτεχνικά βραβεία στις ΗΠΑ, όπως τα Εθνικό Μετάλλιο Ανθρωπιστικών Επιστημών, Βραβείο Πούλιτζερ, Βραβείο Εθνικού Βιβλίου, Βραβείο Κύκλου Εθνικών Βιβλίων Κριτών και το Βραβείο Bollingen, μεταξύ άλλων. Επιπλέον έχει βραβευτεί από τον Μπαράκ Ομπάμα για την προσφορά της στον Αμερικανικό Πολιτισμό, την περίοδο που εκείνος ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Η ίδια γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1943 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε το Long Island. O πατέρας της, Daniel Glück, ήταν μετανάστης από την Ουγγαρία και ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Από μικρή είχε αγαπήσει τη γλώσσα και την ποίηση και ως έφηβη είχε ήδη στείλει ποιήματά της σε εκδότες και λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1961 αποφοίτησε από το λύκειο στο Hewlett της Νέας Υόρκης.
Δυστυχώς στα εφηβικά της χρόνια υπέφερε από νευρική ανορεξία, όμως ξεπέρασε την διαταραχή της κάνοντας ψυχοθεραπεία, την οποία και θυμάται σαν μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωή της, καθώς της έμαθε να σκέφτεται.
Έπειτα φοίτησε στη Σχολή Γενικών Σπουδών της Κολούμπια, όπου έκανε μαθήματα με γνωστούς ποιητές της εποχής και εκεί κατάφερε να βρει την δική της φωνή και να ναοίξει τους ορίζοντες της.
Το 1968 δημοσιεύτηκε και η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Firstborn, που αρχικά σε κάποιους κριτικούς δεν άρεσε λόγω του σκληρού και ωμού ύφους της. Υπήρξαν βέβαια και αυτοί που ενθουσιάστηκαν από την πρωτοτυπία της και την τέχνη της.
Έπειτα έλαβε το Βραβείο Ακαδημίας Αμερικανών Ποιητών, κάτι που της άνοιξε τον δρόμο για πολλές πανεπιστημιακές υποτροφίες, φοβούμενη όμως ότι θα χάσει την καλλιτεχνική της ταυτότητα, επέλεξε να μην ακολουθήσει την ακαδημαϊκή καριέρα. Στη συνέχεια όμως αυτό άλλαξε, καθώς εργάστηκε στο Κολλέγιο του Βέρμοντ σαν καθηγήτρια και ανακάλυψε ότι μέσα παό αυτήν την εμπειρία είχε μεγαλύτερη έμπνευση για να γράψει.
Περνώντας τα χρόνια και αφού δούλεψε πολλά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας της, παιρνώντας άλλοτε περιόδους μεγάλης δημιουργηκότητας και άλλοτε αδράνειας, το 2003 έγινε καθηγήτρια στο Yale, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.
Έχοντας περάσει μια ταραχώδη ζωή και έχοντας ταξιδέψει στον κόσμο και την Μεσόγειο για να αντλήσει έμπνευση, η ποίηση της δεν σταματά να είναι ποτέ επίκαιρη και να διαβάζετε όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αν ψάχνεις τα ποιήματα της στην Ελλάδα, να ξέρεις ότι μπορείς να τα βρεις μεταφρασμένα.