Αν θέλουμε να είμαστε θετικοί άνθρωποι και να κρατάμε μόνο τα καλά κάθε περίστασης, να βλέπουμε με αισιοδοξία το μέλλον και να μην πτοούμαστε από τα χτυπήματα της μοίρας και τις αναποδιές που προκύπτουν – πολύ συχνά, είναι η αλήθεια – τότε, θα προσπαθήσουμε να πάρουμε από το πρώτο μισό του 2020 το καλύτερο που μπορούμε.
Στις περισσότερες από εμάς κάτι τέτοιο φαντάζει, το λιγότερο, δύσκολο, όμως αν ανοίξουμε το πνεύμα μας και τη φιλοσοφική μας διάθεση, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η μοναδική χρονιά μέχρι στιγμής μας έχει διδάξει να μη χάνουμε χρόνο σε πρόσωπα, σε καταστάσεις, ακόμα και σε πράγματα που μας «κρατούν πίσω». Και τι είναι αυτό που μας «κρατά πίσω» και συνήθως δεν το καταλαβαίνουμε; Το γεγονός πως επενδύουμε σε σχέσεις με πρόσωπα που για κάποιο λόγο, δεν προχωρούν, δεν εξελίσσονται, δεν μας γεμίζουν και πάντα «κάτι» λείπει.
Μπορεί να φαίνεται προφανές ότι όταν είσαι σε μία κατάσταση – σχέση ή «προ-σχέση» ή «μετά-σχέση» που «κάτι δεν πάει καλά», φεύγεις. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι μόνο «κάτι» αυτό που δεν πάει καλά, αλλά πολλά πράγματα ή ένας συνδυασμός πραγμάτων. Άλλο τόσο προφανές και βέβαιο είναι πως αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε, ούτε καν όσο συχνά θα έπρεπε. Δηλαδή, παρόλο που είναι ξεκάθαρο πως αυτό που έχεις με κάποιον δεν προχωράει, παρά μόνο σε κρατάει πίσω, υπάρχει και κάτι άλλο που σε κρατάει κολλημένη εκεί, μέχρι να… δεις το φως το αληθινό – το οποίο είναι παντελώς άγνωστο πότε θα σου φανερωθεί.
Στο κείμενο αυτό συγκεντρώσαμε πέντε πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να βάζεις όχι απλό «stop» αλλά ολόκληρο «Απαγορεύεται», όταν αναγνωρίζεις πως «έχεις μπλέξει» κάπου εκεί…
Σταματάς να δίνεις σημασία στα «φαντάσματα» - ή να είσαι ένα από αυτά
Όχι, η συζήτηση δεν έγινε ξαφνικά μεταφυσική, ούτε έχουμε καμία πληροφορία πως το 2020 θα φέρει και φαντάσματα στις ζωές μας. Αν δεν το γνωρίζεις ήδη, «φάντασμα» είναι κάποιος που επικοινωνεί με κάποιον άλλον και εκδηλώνει το ενδιαφέρον του και ξαφνικά, εξαφανίζεται. Υπάρχει και το «ζόμπι» για πιο hard core καταστάσεις, όπου μια παλιά σχέση επανεμφανίζεται και θέλει επανασύνδεση, αλλά και ο γλυκούλης «Casper», το αγαπητό φαντασματάκι στο οποίο μετατρέπεται εκείνος που ξέρεις πως σε παρακολουθεί, όμως δεν επικοινωνεί με κανέναν τρόπο, πέρα από τακτικά likes στα posts σου, για παράδειγμα. Όπως καταλαβαίνεις, ούτε να έχεις φαντάσματα ούτε να είσαι εσύ φάντασμα – έστω και ο γλυκούλης Casper, είναι καλό για ‘σένα ή θα σε βγάλει κάπου. Οπότε, πολύ απλά, τέλος.
Τέρμα στα «ψίχουλα» που παίρνεις και δίνεις
Δεν θέλει και ιδιαίτερη ερμηνεία, μια σχέση με «ψίχουλα» είναι μια σχέση στην οποία ο ένας από τους δύο δίνει τα ελάχιστα, ό,τι του περισσεύει και ό,τι δεν χρειάζεται κι ο άλλος που τα παίρνει είναι ευτυχής και λέει κι ευχαριστώ. Τώρα που το κάνεις εικόνα, σου φαίνεται ωραία και στέρεα βάση για να στηριχθεί μια σχέση; Ποιος ο λόγος να το συνεχίζεις, ακόμα κι αν είσαι εσύ η άκαρδη που δίνει στον άλλον ψίχουλα; Αν δεν το αισθάνεσαι, φυσικά και δεν είσαι υποχρεωμένη να δώσεις κάτι παραπάνω, αλλά δεν υπάρχει και κανένας λόγος να συνεχίζεις την κατάσταση.
Δεν θα ψάχνεις την «τελειότητα»
Να ονειρεύεσαι τον τέλειο άντρα ως κοριτσάκι, άντε και ως έφηβη, πες πως το καταλαβαίνω. Από εκεί και κάτω, πρόκειται απλώς για την πιο συνηθισμένη αυταπάτη που μπορείς να έχεις και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις, τόσο το καλύτερο για όλους: Για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, που θα έχει επιτέλους μια δίκαιη ευκαιρία στη σχέση σας, χωρίς προδιαγραφές και προαπαιτούμενα, αλλά και για ΄σένα που θα έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να βρεις έναν άνθρωπο με τον οποίο πραγματικά ταιριάζεις. Φυσικά δεν θα είναι τέλειος, φυσικά θα κάνει πράγματα που σε εκνευρίζουν, φυσικά κάποια στοιχεία του δεν θα είναι «τόσο» ελκυστικά. Αλλά πρέπει πια να έχεις συνειδητοποιήσει πως δεν ζεις στις σελίδες ενός Άρλεκιν ή στον κόσμο του Mr. Grey – ο οποίος, εδώ που τα λέμε, μόνο «τέλειος» δεν ήταν!
Δεν θα είσαι κτητική και δεν θα το ανέχεσαι
«Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα» και «αφού περνάμε καλά, τι σε νοιάζει εσένα» και άλλα τέτοια ωραία, πολύ απλά εδώ δεν χωρούν – το θέμα είναι να δημιουργείς σχέσεις που σε εξελίσσουν και – ιδανικά – σε κάνουν ευτυχισμένη και μια τέτοια σχέση στην οποία ο ένας εκδηλώνει στον άλλον την κτητικότητά του, πολύ απλά, δεν την κρατάς. Γιατί, όπως είπαμε πολλές φορές, ζούμε στο 2020, κάθε άνθρωπος έχει την προσωπικότητά του, κανείς δεν ανήκει σε κανέναν και αν το όνειρό σου είναι να «ανήκεις στον άντρα σου και να σου ανήκει κι αυτός», γύρνα στο 1950 και ζήσε την αυταπάτη σου. Μόνο ως αυτόνομη προσωπικότητα έχεις να δώσεις πράγματα που είναι απαραίτητα για να διατηρηθεί και να… ευδοκιμήσει μια σχέση – για να μιλήσουμε με όρους του ’50, or something.
Σταματάς να δέχεσαι ό,τι δεν σου αξίζει
Σχεδόν το αντίθετο του «αναζητώ τον κύριο Τέλειο» είσαι εσύ που νομίζεις ότι ο πρώτος που σου ζητάει να βγείτε, ο πρώτος με τον οποίο πέρασες καλά, είναι και αυτός με τον οποίο θα κάνεις σχέση, χωρίς να κοιτάς παρακάτω. Οκ, μπορεί να είχες καιρό που ήσουν μόνη σου, ή όντως να διασκέδασες με τον άνθρωπο αυτό ένα βράδυ στο κρεβάτι ή αλλού, αυτό από μόνο του, δεν λέει απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει λόγος να συμβιβάζεσαι, να μην ψάχνεις το καλύτερο, επειδή γνωρίζεις καλά πως δεν υπάρχει το «τέλειο». Υπάρχει όμως το καλύτερο και βασικά, υπάρχει αυτό που σου αξίζει. Και ξέρεις τι; Όσο «κολλάς» σε όσα δεν σου αξίζουν, πολύ απλά, το χάνεις.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
