Το να λες σήμερα ότι είσαι φεμινίστρια κάνει πολλά κεφάλια να γυρνούν: πότε προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση από αποστροφή, και πότε προς το μέρος σου – συνήθως - για επίθεση.
Αφού ξεπεράσουμε το απαρχαιωμένο στερεότυπο του αν έχω τρίχες σε πόδια και μασχάλη (παρόλο που εντάξει όλο και κάποια ξεμένει αν κάνεις λέιζερ), αρπάζω κάθε ευκαιρία να εξηγώ ξανά και ξανά γιατί χρειαζόμαστε – ακόμα – τον φεμινισμό και πώς αυτός είναι εντελώς λάθος ριζωμένος στα περισσότερα μυαλά, ανεξαρτήτως φύλου. Όπως κάθε έννοια που επιβιώνει στα χρόνια, έτσι και αυτή του φεμινισμού, εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες .
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ EΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΝ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ ΣΗΜΕΡΑ:
1. Φεμινισμός δεν είναι το ποιος θα πληρώσει στο (πρώτο) ραντεβού. Καμία ισότητα δεν εδραιώθηκε ποτέ στη βάση του ποιος θα κεράσει ένα μπουκάλι κρασί. Καμία γυναίκα δεν έδειξε την ανεξαρτησία της και την αυτονομία της, αρνούμενη να την κεράσει ένας άντρας. Πολλοί άντρες επέλεξαν απλά να είναι ευγενικοί και κανένα σουτιέν δεν κάηκε εκείνη τη μέρα.
2. Αντίστοιχα, δε χρειαζόμαστε τον φεμινισμό να μας κατευθύνει στο ποιος θα πλύνει πιάτα, θα μαγειρέψει ή θα κουβαλήσει. Το κάνει όποιος το απολαμβάνει ή εκείνος του οποίου η μυϊκή δύναμη είναι τέτοια ώστε να τον διευκολύνει – και πάλι, ανεξάρτητα με το φύλο του.
3. Ένα σεξιστικό αστείο στο οικογενειακό τραπέζι, στη δουλειά, στα ΜΜΜ, δεν χρειάζεται σαν ασπίδα πρόσκρουσης μια έξαλλη φεμινίστρια. Μια άβολη στιγμή που κανείς δε θα γελάσει, αρκεί σαν απόδειξη ότι η κοινή λογική είναι ανώτερη των πατριαρχικών καταλοίπων – ή μήπως όχι;
4. Για να μας πει πώς θα βαφτούμε/ντυθούμε/φερθούμε. «Είσαι πολύ βαμμένη», «Δεν είναι πολύ κοντό αυτό που φοράς;», «Μα γιατί τόσο ψηλά τακούνια;», «Δείχνεις υπερβολικά διαθέσιμη με αυτή τη φούστα», «Μην χαιρετάς τους πάντες», είναι μόνο μερικές από τις ατάκες που ακούει μια γυναίκα σήμερα. Δε χρειάζεται να είναι φεμινίστρια για να μην επιτρέπει σε έναν άντρα να της λέει τι θα κάνει και ποια θα είναι, χρειάζεται απλά να έχει αξιοπρέπεια και πυγμή.
ΓΙΑΤΙ EΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΝ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ ΣΗΜΕΡΑ: 1. Οι αποδοχές των γυναικών είναι κατά μέσο όρο 16% χαμηλότερες από αυτές των ανδρών ανά ώρα εργασίας. Ίσως πρέπει να περιμένουμε περισσότερο από 250 χρόνια μέχρι την οικονομική ισότητα των φύλων.
2. Οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται σε θέσεις εξουσίας και ηγετικές θέσεις εργασίας. Ορισμένοι επενδυτές επιβάλουν κυρώσεις σε εταιρείες που προσθέτουν γυναίκες στα συμβούλια τους.
3. Η άσκηση βίαs κατά των γυναικών αποτελεί μια από τις συνηθέστερες και βαθιά ριζωμένες ανά τον κόσμο παραβιάσεις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μία στις τρεις γυναίκες υφίσταται βiα κατά τη διάρκεια της ζωής της.
4. Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός μας δεν είναι ακόμα δεδομένο. Η καμπάνια ενάντια στις εκτρώσειs έκανε χαμό λίγες εβδομάδες πριν. Σε πολλές χώρες η άμβλwση θεωρείται παράνομη. Οι γυναίκες πολλές φορές υποχρεούνται να κρατήσουν και να μεγαλώσουν ακόμα και τα παιδιά των βιαστών τους.
5. Γιατί δεν υπάρχουν μηνύσεις για διακρίσεις βάσει φύλου, ενώ η σeξουαλική παρενόχληση πρέπει να φτάσει στη σωματική επίθεση για να αναγνωριστεί.
6. Γιατί τα στερεότυπα καλά κρατούν: είμαστε χειρότερες οδηγοί, ενώ στην πλειονότητα των θανατηφόρων τροχαίων, πίσω από τιμόνι ήταν άντρες. Έχεις νεύρα γιατί έχεις περίοδο και όχι δίκιο. Κάποιος νιώθει άνετα να σου απευθύνεται με το «βρε» επειδή το να είσαι γυναίκα σε τοποθετεί a priori στο τσουβάλι του «ασθενούς φύλου». Αν είσαι ωραία πετυχαίνεις πράγματα στη ζωή σου αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας της εμφάνισής σου. Αν είσαι 30 και άγαμη σε κοιτούν με μισό μάτι. Αν δε θες παιδί δε σε κοιτούν καν. Ένας τέτοιος άντρας όμως είναι απλά cool εργένης.
Ο φεμινισμός σήμερα δεν αφορά στη διεκδίκηση του δικαιώματος της ψήφου, ή του να κυκλοφορεί μια γυναίκα μόνη της μετά τις 9. Αφορά στο να μη νιώθουμε λιγότερο ικανές, αποδεκτές, ασφαλείς σε σχέση με τα άλλα φύλα. Στο να μη δαιμονοποιούμαστε για κάθε τι που κάνουμε. Στο να νιώθουμε ότι το να είμαστε γυναίκες είναι μόνο προνόμιο και όχι εμπόδιο στο να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.