Κορίτσια Καριέρας: Η Δήμητρα ξέρει το μυστικό για να κάνει τη ζωή της... La La Land

Η Δήμητρα Τριανταφύλλου είναι δημοσιογράφος, μαμά δυο κοριτσιών, σύζυγος και υπερήρωας - όπως πολλές γυναίκες που πρέπει να τα προλάβουν όλα! Της ζητήσαμε να μας βάλει για λίγο στον κόσμο της και να μάθουμε πώς περνά τις μέρες της και τον ελεύθερό της χρόνο μέσα στο γεμάτο πρόγραμμά της.

Μπορείς να μας περιγράψεις μια μέρα σου;

Ξυπνάω - με μεγάλη δυσκολία ομολογουμένως- ανάμεσα στις 07.10 και στις 07.30. Στην πρώτη εκδοχή θα προλάβω να φτιάξω καφέ, στην δεύτερη θα τρέχω σαν τρελή για την επόμενη μισή ώρα χωρίς την θαυματουργή καφεΐνη να κυλά στο αίμα μου. Τρέχω να ετοιμάσω τις δύο μου κόρες (5 και 7 ετών) για το σχολείο χωρίς να έχω προετοιμάσει τίποτα- ούτε τα ρούχα τους, ούτε τα ταπεράκια με το φαγητό για το ολοήμερο.

Είναι άλλο ένα από τα μεγάλα, για πάντα χαμένα, στοιχήματα μου- το να προετοιμάζομαι όσο καλύτερα μπορώ από την προηγούμενη ημέρα για να μην έχω άγχος όταν φτάνει η...μεγάλη ώρα. Δεν το καταφέρνω ποτέ - είτε αυτό αφορά στην προετοιμασία των παιδιών το πρωί, είτε αφορά στο γράψιμο ενός ρεπορτάζ μου, είτε στο φτιάξιμο της βαλίτσας πριν τις διακοπές.

Είμαι άνθρωπος εντελώς της τελευταίας στιγμής. Μάλλον χωρίς αδρεναλίνη δεν μπορώ να λειτουργήσω. Πίσω στην πρωινή προετοιμασία των παιδιών, το θέμα της κούρσας δεν λήγει αναίμακτα. Η μικρή μου κόρη η Σάσια, μια φανατική υπναρού σαν κι εμένα ανθίσταται όσο και με ο, τι μέσο μπορεί στο πρωινό ξύπνημα - ντύνεται στα γρήγορα και ξαναπέφτει στο κρεβάτι τραβώντας την κουβέρτα στα σιωπηλά, (ψευτο)κλαίει επί 5 - πολύτιμα - λεπτά πάνω από το γάλα, ανακαλύπτει ότι αυτό το καλσόν την ξύνει κ.ο.κ.

08.20 είμαι πίσω στο σπίτι αφού τις έχω ντιλιβερίσει - με τις πιτζάμες εννοείται- στο σχολείο και κάνω μια πρώτη στάση στο facebook -με τον καφέ μου αγκαλιά- για κανένα δεκάλεπτο. Σε αυτό το σημείο αρχίζει ο μαραθώνιος Β'- να συγυρίσω το σπίτι μάξιμουμ σε μια ώρα για να φύγω μετά για δουλειά. Μέσα σ’ όλη αυτή την κούρσα έχω βρει το χρόνο να φτιάξω και έναν δεύτερο καφέ.

"Είμαι άνθρωπος εντελώς της τελευταίας στιγμής. Μάλλον χωρίς αδρεναλίνη δεν μπορώ να λειτουργήσω".

09.15 είμαι έξω από την πόρτα και με βήμα γοργό κατευθύνομαι προς το μετρό. Από τη στιγμή που θα μπω στο συρμό έχω μπροστά μου 20 λεπτά μέχρι να φτάσω στην Ηλιούπολη.

Είναι η στιγμή που θα βγάλω το νεσεσέρ μου και θα αρχίσω να βάφομαι άκρως επαγγελματικά (βάζω από highlighter και concealer μέχρι υπογράμμιση φρυδιών) αλλά στα ...τυφλά ή αλλιώς χρησιμοποιώντας ως καθρέφτη το τζάμι του βαγονιού.

Είναι η στιγμή που μαγνητίζω κι έπειτα υπνωτίζω με τις επιδέξιες, αστραπιαίες κινήσεις μου ένα ολόκληρο βαγόνι το οποίο ούτως ή άλλως εκείνη την ώρα βαριέται/νυστάζει/ σιχτιρίζει/ούτε το κινητό του δεν θέλει να κοιτάξει.

Από την ώρα που θα φτάσω στην δουλειά αρχίζει το fun, αδρεναλινούχο κομμάτι της ημέρας. Είτε θα βγω έξω για ένα έκτακτο ρεπορτάζ είτε θα παρακολουθήσω μια συνέντευξη τύπου. Αν πάλι είμαι στο γραφείο θα κυνηγάω το θέμα μου και την είδηση από εκεί. Όπως και να χει, αυτό το κομμάτι της ημέρας είναι μάλλον αυτό που είμαι πιο πολύ «εγώ» από όλους τους ρόλους μου- μπορώ να είμαι δημιουργική, γρήγορη, αποφασιστική, εφευρετική.

Γυρίζω σπίτι το απόγευμα. Άλλη μια σχεδόν ολόκληρη ημέρα με περιμένει: να… μεταφέρω την μεγάλη μου κόρη, την Κωνσταντίνα (ή αλλιώς Κοκό όπως την έχω κάνει διάσημη στο facebook) στο φροντιστήριο αγγλικών ή στο χορό ή αλλιώς να την παραλάβω από εκεί. Όταν τελειώσουμε με αυτά, θα τσεκάρω αν έχει κάνει όλες τις ασκήσεις της (έχει μια τάση να κάνει λίγο skip σε αυτό), να κάνω και τα 2 κορίτσια μπάνιο, όλα αυτά πάντα σε συνεργασία με τον μπαμπά τους ο οποίος βοηθάει τα μέγιστα σε αυτό το κομμάτι της ημέρας.

Στο τέλος της δικής τους ημέρας απαραίτητα, super απαραίτητα θα διαβάσω ένα παιδικό παραμύθι πριν κοιμηθούν. Εγώ έχω κι άλλο. Έχει πάει 21.30 - 22.00. Συνεχίζω με μαγείρεμα για την επόμενη ημέρα και με το φουλάρισμα ενός βραδινού πλυντηρίου το οποίο θα απλώσω την επόμενη ημέρα στο slot 08.30-08.45.

Μέσα στο γεμάτο πρόγραμμά σου τι είναι αυτό που παραμελείς αλλά τι είναι κι αυτό που δεν βγάζεις με τίποτα από την καθημερινότητά σου όσο κι αν είσαι πολυάσχολη;

Παραμελώ πολύ, αδιόρθωτα πολύ να διαβάζω τα long read ρεπορτάζ που έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα διαβάσω αλλά και τα βιβλία που με περιμένουν στο κομοδίνο. Από την άλλη, δεν λείπει ποτέ μα ποτέ η μουσική και τα ακουστικά. Χωρίς αυτή δεν θα είχα επιβιώσει. Ευτυχώς «αυτή» δεν ζητά καθόλου από τον χρόνο μου αλλά αντιθέτως φροντίζει να τον κάνει πιο υποφερτό, πιο ευχάριστο, μαγικό, μελωδικό, να μου κάνει την καθημερινότητα λίγο La La Land. Όλα γίνονται με το κινητό στην κωλότσεπη, ή στην τσέπη της πιτζάμας, ο, τι χρειάζεται κάθε φορά και την αγαπημένη μου μουσική λίστα στο youtube στην διαπασών.

Πώς οργανώνεσαι;

Είμαι κακή στην οργάνωση από την άποψη ότι δεν υπάρχουν πολλά σημειωματάρια γύρω μου, time managements, google προγραμματισμοί κι όλα αυτά. Όλο το οργανόγραμμα υπάρχει μέσα στον σκληρό του μυαλού μου εκεί δομείται κι από εκεί φεύγουν κι οι εντολές. Επίσης πέφτει πολύς αυτοσχεδιασμός κι ακαριαίες αποφάσεις που πια έχεις μάθει να παίρνεις με την πείρα. Θέλει αποφασιστικότητα (γενικώς).

Τι σου λείπει αυτή την περίοδο;

Ένα long play εξωτικό ταξίδι όπου θα είχα όσο χρόνο θέλω μπροστά μου για μεγάλες ανακαλύψεις και χάζεμα.

Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα σε περισσότερο χρόνο ή περισσότερο χρήμα τι θα διάλεγες;

Χρόνο, χρόνο, χρόνο, χρόνο…..

Έχει τύχει να δουλέψεις ποτέ με δύσκολους συνεργάτες; Πώς τα κατάφερες;

Ναι και μάλιστα πολλές φορές. Δεν τα κατάφερα όλες τις φορές. Ο χώρος στο οποίο εργάζομαι και κινούμαι είναι πολύ ανταγωνιστικός κι οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους ή αλλιώς αισθάνονται πολλή ανασφάλεια δεν είναι λίγοι. Αυτό που κάνω πάντα και σταθερά είναι να προτάσσω την καλή δουλειά μου, να αφοσιώνομαι σε αυτήν να την κάνω ποιοτική κι απαραίτητη. Τις περισσότερες φορές αυτή φτάνει για να σε στερεώσει μέσα σε μια ομάδα και να φέρει την αποδοχή σου.

Επειδή η δική μας η δουλειά έχει και μια μοναχικότητα στο κυνήγι της είδησης, πολλές φορές η μεγαλύτερη ομάδα που έχεις είσαι εσύ κι ο αρχισυντάκτης σου. Αν δεν έχει Χημεία αυτή η σχέση δύσκολα τα πράγματα. Θα την παλέψω όμως σε κάθε περίπτωση. Είμαι πάντα πρόθυμη και συνεργάσιμη πάνω από όλα γιατί με ενδιαφέρει να εξελίσσομαι στην δουλειά μου, να μαθαίνω και να γίνομαι ολοένα και καλύτερη. Αν δεν γίνεται ούτε αυτό θα σπάσω τα αυγά- θα συγκρουστώ, θα κάνω ξεκάθαρη την θέση μου ζητώντας εξηγήσεις. Συμβαίνει κι αυτό.

Υπάρχουν πράγματα στη δουλειά σου που δεν σου αρέσουν καθόλου;

Μισώ θανάσιμα τις απομαγνητοφωνήσεις- 15 χρόνια μετά την είσοδο στην δημοσιογραφία δεν έχω βρει το manual για να τις κάνω γρήγορα. Επίσης, την λογοκρισία στο ρεπορτάζ όπου κι όταν εμφανίζεται. Την έχω φάει πολλές φορές αλλά πάντα μάχομαι και πια κερδίζω πιο πολύ.

Τι θα ήθελες να αλλάξει για σένα με τη νέα χρονιά;

Να είμαι στην προσωπική μου ζωή όσο αποφασιστική και γενναία και των «λύσεων» είμαι και στην δουλειά μου. Να ταξιδεύω πιο πολύ και να με μάθω ότι και λίγη ακινησία, λίγη σιωπή, ακόμα και λίγη βαρεμάρα μπορούν να είναι το ίδιο εποικοδομητικές με την αδρεναλίνη, την σπίντα και τα νέα συναρπαστικά γεγονότα.

Ακολουθήστε το Pink.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τα πιο hot νέα.

Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram