H Ιλιάδα Κοθρά μας αποκαλύπτει το νέο πρόσωπο της Ελλάδας εδώ και 6 χρόνια μέσα από το site της, "Living Postcards". Eκεί μπορεί κανείς να ανακαλύψει την Ελλάδα που αφήνει πίσω της τα παλιά και επιχειρεί, δημιουργεί, αλλάζει. Η ίδια όμως δεν είναι μόνο αυτό. Ένα άτομο που μοιράζει τη μέρα της ανάμεσα σε πολλά πρότζεκτ, ταξίδια στο εξωτερικό και skype calls, αποφάσισε να ξεκινήσει μια νέα εποχή για εκείνη, βάζοντας στη μέρα της και την προώθηση της καμπάνιας "Don't Accept It" για την ευαισθητοποίηση κατά της γυναικείας κακοποίησης.
Πώς ξεκίνησε αυτό το πλέον τεράστιο πρότζεκτ των Living Postcards;
Ξεκίνησε σαν μια προσωπική μου επιθυμία να αναδείξω όλα αυτά που έβλεπα να δημιουργούνται στην Ελλάδα της κρίσης. Ηταν οξύμωρο αλλά στην μαύρη ειδησεογραφία εκείνων των ημερών - και αναφέρομαι στο 2012- άρχισα να συναντώ ανθρώπους που μέσα στην ανασφάλεια και την γκρίζα καθημερινότητα είχαν αποφασίσει να μην παραιτηθούν. Αντίθετα μπήκαν στην διαδικασία να ανασύρουν από ''τα μέσα τους ντουλάπια'' , ιδέες και δημιουργικά όνειρα. Ηταν πραγματικά συγκινητικό καθώς άρχισε να επικρατεί μια όμορφη τρέλα!
Το Living Postcars είναι μια μεγάλη database για την ελληνική μόδα, τα ξενοδοχεία, το design, τις παραδοσιακές γεύσεις, τη μουσική, την τέχνη
Η μικροεπιχειρηματικότητα άρχισε να φαίνεται έντονα - στο πείσμα των καιρών- και να κάνει αίσθηση. Στην ίδια κατηγορία ήμουν και εγώ. Η βασική ιδέα λοιπόν ήταν να γίνουν γνωστές όλες εκείνες οι επιχειρηματικές προσπάθειες στο εξωτερικό και να ανατρέψουν την άσχημη εικόνα της Ελλάδας, μια εικόνα που βασιζόντανε κυρίως στα στερεότυπα της γραφειοκρατίας, του ''μέσου'' και της κουτοπονηριάς, αξίες -αν μπορεί να τις ονομάσει έτσι- που στο δικό μου μυαλό έφερναν βιντεοκασέτα του 1980, και όχι σε μια σύγχρονη χώρα που πάλευε να αντιμετωπίσει τα σοβαρά της προβλήματα με ωριμότητα. Και η επιχειρηματικότητα είναι η πρώτη κατεύθυνση για την προσωπική εξέλιξη αλλά και βασική για το σύνολο μιας κοινωνίας.
Το όλο concept ήταν αυτό. Μια μεγάλη database- η οποία θα ήταν ενήμερη από πλευράς content σε καθημερινή βάση σε όλα τα social media accounts μας- και όπου ο καθένας θα μπορούσε να βρεί τα καλύτερα ξενοδοχεία, να μάθει για την ελληνική μόδα, το ελληνικό design, τα τοπικά προιόντα -είτε τρόφιμα είτε καλλυντικά- να μυηθεί στις παραδοσιακές γεύσεις, να μάθει για την νέα μουσική, την τέχνη, και τους ανθρώπους πίσω από όλα αυτά τα εγχειρήματα και να συνάψει συνεργασίες μέσα από την πλατφόρμα- σας αναφέρω ένα από τα πολλά παραδείγματα, μιας Ελληνοαυστραλής που επιθυμώντας να ανοίξει στην Αδελαίδα κατάστημα delicatessen με ελληνικά εκλεκτά τρόφιμα-μπόρεσε μέσω εμάς να δει τι την ενδιέφερε και να έρθει σε επαφή με όλους τους παραγωγούς. Είμασταν πολύ τυχεροί καθώς ο ξένος και ο ελληνικός τύπος -εφημερίδες, περιοδικά αλλά και τηλεόραση- το αγκάλιασαν αμέσως και το στήριξαν με ρεπορτάζ και συνεχή αφιερώματα. Στον πρώτο χρόνο λειτουργίας αποφασίσαμε να αφιερωθούμε στα events σχετικά με την επιχειρηματικότητα και να γνωρίσουμε από κοντά όλους αυτούς που μας ενέπνευσαν τόσο με τις δράσεις τους.
Το πρώτο μας networking event ήταν στον χώρο του Orange Grove της Ολλανδικής Πρεσβείας, και ακολούθησαν πολλά ακόμα στην Τεχνόπολη, στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, στο Hilton, αλλά και στην Νέα Υόρκη φτάνοντας σήμερα τις 14 εκδηλώσεις. Και αυτό που έχει μείνει είναι οι διαδραστικές επαφές, οι νέες συνεργασίες που γεννήθηκαν αλλά και πολλές φιλίες- αυτό και αν είναι όμορφο-.Μετά ήρθαν συνεργασίες με ιδρύματα και Μουσεία σε επίπεδο χορηγιών κάτι που μας έκανε πολύ περήφανους.
Προσωπικά επίσης ξεκίνησα να αρθρογραφώ σε περιοδικά του εξωτερικού (όπως το Adorn στην Ινδία) για την ελληνική δημιουργικότητα αλλά κι σε επιλεγμένα sites παρουσιάζοντας πάντα brands που εγω θεωρούσα πως είχαν λόγο να προβληθούν. Το επόμενο βήμα ήταν η ιδέα της ίδρυσης ενός agency με σκοπό να στηρίξει κάποιες μικρές επιχειρήσεις όπου και αυτό μπόρεσε να πραγματοποιηθεί.
Tσέκαρε το site εδώ
Σήμερα μετά από τόσες χιλιάδες ιστορίες βρίσκετε ακόμη με ευκολία νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και νέα μέρη για να προτείνετε και να προβάλλετε;
Υπάρχουν ακόμα και σήμερα αλλά όλα έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχει ο ενθουσιασμός της πρώτης περιόδου καθώς είμαστε πιο επιλεκτικοί και η αγορά έχει γίνει πιο δύσκολη. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλοί που δεν άντεξαν τον ανταγωνσιμό, η δεν είχαν παρά μια έντονη επιτυχία για επιτυχία και ξέρετε, αυτό δεν φτάνει. Στην 6χρονη διαδρομή μας πολλά brands ''χάθηκαν'' αλλά υπήρχαν και αυτά που εξελίχθηκαν απίστευτα. Είχαν στρατηγική, όραμα, και δούλευαν πολύ χωρίς να αναλώνονται σε ανοησίες. Κοίταζαν μόνο τον στόχο τους.
Φυσικά υπήρξαν και μικρές εταιρείες που δεν άντεξαν τη υπερ-φορολόγηση, η δεν είχαν τα στοιχεία εκείνα που ήταν απαρίτητα για την εξωστρέφεια οπότε δεν μπόρεσαν να κάνουν την μεγάλη διαφορά. Αλλά το ευχάριστο γεγονός παραμένει. Οι περισσότεροι άντεξαν. Και είδαν τα επιχειρηματικά τους όνειρα να παίρνουν ''σάρκα και οστά''. Νομίζω πως ειδικά στον χώρο του τρόφιμου, δεν δυσκολευόμαστε καθόλου. Υπάρχει πληθώρα νέων προιόντων με απίθανες συασκευασίες και ποιότητα. Αλλά και στον τομέα του τουρισμού, υπάρχουν τόσες ιστορίες για να προβάλλουμε χωρίς να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες.
Το νέο πρότζεκτ #Dont_accept_it βρίσκει γνωστά πρόσωπα από όλη την χώρα να ενώνονται κάτω από ένα κοινό σκοπό. Όλα ξεκίνησαν από ένα post στο Facebook κι αυτό δείχνει τη μεγάλη επιρροή που έχουν πλέον τα social media στη ζωή και στη δουλειά μας. Πώς σας φαίνεται αυτό;
Το πρόβλημα της κακοποίησης -είτε λεκτικής, είτε σωματικής, είτε συναισθηματικής -είναι τεράστιο και δυστυχώς η ελληνική κοινωνία νομίζω έχει τα πρωτεία στο να σκεπάζει τέτοια θέματα ''κάτω από το χαλί''. Η ιδέα ξεκίνησε από μια δική μου ανάρτηση τον περσινό Ιούλιο η οποία είχε 10.000 κοινοποιήσεις δείχνοντας πως κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν υπήρχε λόγος για να γίνει viral κάτι τέτοιο εκτός αν -όπως αποδείχτηκε -το θέμα αφορούσε χιλιάδες γυναίκες.
Μήνες μετά αποφασίσαμε με την ομάδα μας να κάνουμε δυό video (βασισμένα σε εκείνη την ανάρτηση) ένα με ελληνικούς υπότιτλους για όσους έχουν πρόβλημα ακοής και ένα με αγγλικούς το οποίο θα ταξίδευε εξωτερικό. Είχε τεράστια απήχηση έξω καθώς είχαμε στήριξη από 6 ΜΚΟ εκτός Ελλάδας. Αρχίσαμε να μοιράζουμε τα t-shirts της καμπάνιας σε ανθρώπους με σχετική δύναμη στα social media για να μοιράσουν εκείνοι το μήνυμα #dontacceptit όπως επιθυμούσαν. Σιγά σιγά άρχισαν να το ζητάνε και φίλες από το διαδίκτυο να το φορέσουν και να φωτογραφηθούν.
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον στο επόμενο διάστημα σε σχέση με το Dont Accept It;
Η καμπάνια ξεκινάει τον φετεινό Ιούλιο με ομιλίες σχετικά με το θέμα κι θα ολοκληρωθεί με ένα μεγάλο event τον Νοέμβριο στο κέντρο της Αθήνας. Νομίζω όμως πως το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να δούμε μείωση των φαινομένων. Ελπίζουμε να καταφέρουμε κάτι μέσα από αυτήν την προσπάθεια.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει το Living Postcards, τι δυνατότητες βλέπετε;
Ηδη ταξιδεύει Ινδία όπου σε συνεργασία με ένα από τα μεγαλύτερα agencies στον τομέα της διαφήμισης και του marketing ξεκινάμε κοινές δράσεις στήριξης τηες Ελληνικής δημιουργικότητας. Είναι βασικό να κάνουμε με πράξεις -γνωστά όλα αυτά τα brands που επιθυμούν κερδοφορία μέσω της εξωστρέφειας. Το εξωτερικό ήταν από την αρχή ο στόχος μας. Δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτό το εξάχρονο.... Εχει την ορμή της ηλικίας αλλά έχει φτάσει και σε ένα σημείο που είναι απαιτητικό πολύ από τον εαυτό του. Πολύ όμως. Θέλει κι θέλει διαρκώς το καινούργιο, το διαφορετικό. Τώρα ετοιμάζουμε ένα event σχετικό με την επιχειρηματικότητα αλλά τελείως διαφορετικό από ότι έχουμε κάνει στο παρελθόν.
Πείτε μας τα αγαπημένα σας μέρη στην Αθήνα, είτε αυτά είναι τοποθεσίες, είτε μπαρ- εστιατόρια!
Α, είναι πολλά καθώς είμαι διαρκώς στον δρόμο! Θα σας αναφέρω την Hytra στον Στέγη Γραμμάτων κι Τεχνών, το Εlectra Metropolis -συνηθίζω να κάνω εκεί όλα τα business meetings- το Bites & Wine στον Πειραιά, το Τhama στον Χολαργό, και φυσικά μπαίνω σε οποιαδήποτε εξωτικό εστιατόριο βγεί μπροστά μου είτε ινδικό είτε ταυλανδέζικο. Αλλά ξέρετε το πρώτο πράγμα που καθορίζει το αν θα περάσω καλά, είναι η παρέα όπου και αν πάω.
Mιλώντας για την Ελλάδα σε πολλά συνέδρια και εκθέσεις, πώς την περιγράφετε σε κάποιον που δεν την έχει γνωρίσει ούτε επισκεφθεί ποτέ;
Με λίγα λόγια θα του την περιέγραφα ως μια γυναίκα που είναι πολύ εντυπωσιακή, φωτεινή αλλά με μια θλίψη στα μάτια αν κανείς την κοιτάξει προσεκτικότερα. Αυτή την λογοτεχνική περιγραφή θα έκανα σε έναν ξένο φίλο που θα ερχόντανε για πρώτη φορά. Θα του έλεγα να την αγκαλιάσει, να κοιτάξει τα προτερήματα κι όχι τα ελαττώματα της και να καταλάβει τι έχει περάσει. Νομίζω θα καταλάβαινε. Νομίζω θα την αγαπούσε πιο δυνατά.
Tι χρειάζεται η Αθήνα για να ομορφύνει;
Να την αγαπήσουμε οι ίδιοι της οι κάτοικοι. Κάποιες φορές νιώθω πως η σχέση που έχουμε μαζί της είναι αγάπης-μίσους , κάτι σαν το ''να έρθει ο Αύγουστος να φύγω μακριά'' , σαν να ζούμε σε μια φυλακή που για λίγο δραπετεύουμε αλλά ξαναγυρνάμε πάλι μέσα με βαρειά καρδιά. Αυτό.
Έχετε ελεύθερο χρόνο, και πώς τον περνάτε;
Αγαπώ όλα όσα κάνω. Δεν τίθεται θέμα ''ελεύθερου χρόνου'' καθώς δεν ένιωσα ποτέ πως πρέπει να απελευθερωθώ από κάτι, αλλά κάποιες φορές έχω ανάγκη να κάνω ένα τεράστιο ''swith off''. Λαμβάνω πολλά mails, tweets, μηνύματα στο inbox, στο instagram, στο κινητό, όπου ναι, αυτό ξέρετε μπορεί να σε τρελάνει. Οπότε με αυτή την έννοια όταν επιθυμώ να νιώσω καλά, αποσυνδέομαι σε σημείο να με ψάχνουνε. Τότε λοιπόν θα πάω σινεμά, θέατρο, θα μαγειρέψω σε απόλυτη ησυχία και θα διαβάσω. Αλλά όλα πάλι θα είναι σχετικά με όσα κάνω.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
