Αναγνώστρια σε γυναικείο περιοδικό εξηγεί πώς άργησε, αλλά κατάφερε να βγει από μια σχέση που το μόνο που άφησε πίσω της ήταν μαύρη σκόνη.
"Τον γνώρισα ένα βράδυ σε μπαράκι και εντυπωσιάστηκα κατευθείαν από το στυλ του και τον τρόπο που κινούνταν. Φαινόταν σαν να του άνηκε όλος ο κόσμος, μιλούσε και συμπεριφερόταν με τέτοιον τρόπο που όλοι τον υπολόγιζαν, όλοι ήθελαν να του μιλήσουν και να βρεθούν γύρω του. Ήταν πολύ γοητευτικό και όμορφο, αλλά για αυτό ήταν και δύσκολο να αντιληφθώ πως αυτές οι κοινωνικές του δεξιότητες ήταν ό,τι είχε για να καταστρέψει τον εαυτό μου".
"Πολύ γρήγορα κάναμε σχέση, εκείνο το βράδυ με γύρισε σπίτι και έπειτα, σαν να ήταν αυτονόητο από την επόμενη μέρα άρχισε τη διεκδίκηση που γρήγορα έγινε σχέση, και μάλιστα αποκλειστική και 24ωρη. Έφερε τα ρούχα του στο σπίτι μου και σαν να ήταν πάντοτε εκεί, μπήκε στη ζωή μου και πάτησε πόδι".
"Σιγά σιγά δεν έβλεπα τις φίλες μου τόσο συχνά και δεν είχα χρόνο για εμένα. Έπρεπε να βρίσκω τεχνάσματα για να μπορέσω να κάνω κάτι χωρίς αυτόν και να μην παρεξηγηθεί. Ήθελε πάντα να έρχεται μαζί μου θεωρούσε αυτονόητο ότι οι φίλοι μου έπρεπε να τον αγαπάνε επειδή απλώς ήταν ο σύντροφός μου και γενικώς έπρεπε όλοι να τον αποδεχτούν επειδή έτσι".
"Σιγά σιγά δεν έβλεπα τις φίλες μου τόσο συχνά και δεν είχα χρόνο για εμένα"
"Ήταν πρώτος στις βόλτες, πρώτος να οργανώνει εκδρομές και εξόδους, και φυσικά είχε ένα μεγάλο κύκλο γνωριμιών που έκανε τις μέρες πολύ ενδιαφέρουσες, αν και τους περισσότερους γύρω του, αν και ήταν γνωστοί και ψιλοδιάσημοι, τους βαριόμουν κατά βάθος"
"Σε περίπτωση που περνούσαμε μερικές μόνο μέρες με μια ρουτίνα που έχουν όλα τα ζευγάρια, θεωρούσε πως η σχέση μας ΄περνάει κρίση' και κατέβαζε μούτρα μέχρι να κάνουμε κάτι που κατά τη δική του γνώμη δεν θα ήταν συμβατικό".
"Όσο εκείνος καλοπερνούσε, εγώ είχα αναλάβει πέρα από τις δουλειές μου και όλες τις δουλειές του σπιτιού. Όποτε του ζητούσα να με βοηθήσει η απάντησή του ήταν 'και οι άλλες πώς τα καταφέρνουνε κι εσύ όχι;' και με αυτές τις φτηνές δικαιολογίες τη γλίτωνε".
"Εγώ μάζευα και μάζευα και κάθε μέρα μίκραινα σαν προσωπικότητα όλο και περισσότερο. Σχεδόν ήμουν αόρατη, όσο εκείνος έπαιρνε από μένα ενέργεια, χρόνο και διάθεση"
"Όποτε του ζητούσα να με βοηθήσει η απάντησή του ήταν 'και οι άλλες πώς τα καταφέρνουνε κι εσύ όχι;' και με αυτές τις φτηνές δικαιολογίες τη γλίτωνε"
"Ήμουν δυστυχισμένη, και δεν έβλεπα φως. Εκείνος άραγμα και καλή ζωή κι εγώ βούλιαζα κάθε μέρα. Ποτέ δεν με ρώτησε τι θέλω, ποτέ δεν έκανε μια απλή κίνηση. Τώρα που το σκέφτομαι, σχεδόν ποτέ δεν με χάιδευε, ούτε με αγκάλιαζε".
"Ανέλαβα ένα τεράστιο πρότζεκτ στη δουλειά και έφευγα αργά τη νύχτα. Ποτέ δεν ήρθε να με πάρει γιατί "τα ταξί τι τα έχουμε", ούτε φρόντισε να αλλάξει τις λάμπες στο σπίτι γιατί "ξέχασε" ούτε ενδιαφέρθηκε να μου φτιάξει να φάω όταν γυρνούσα στις έντεκα, "γιατί εσύ τα κάνεις καλύτερα".
"Οι μεγαλοστομίες του όμως ήταν κάθε μέρα εκεί. Τα μεγάλα λόγια, τα "σ'αγαπώ", "είσαι η γυναίκα της ζωής μου", "Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους' έκανε την κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη στο μυαλό μου αφού έλεγα, δεν μπορεί, για να τα λέει μάλλον τα εννοεί. Αλλιώς γιατί να κάθεται;"
"'Επρεπε να περάσουν δεκάδες καυγάδες στους οποίους ζητούσα συγγνώμη χωρίς να ξέρω τι είχα κάνει, μούτρα και καμία κατανόηση για να καταλάβω το προφανές. Δεν με αγαπούσε".
"Όταν του ζήτησα να χωρίσουμε, έσπασε όλο το σπίτι, και μου είπε φεύγοντας 'Έχεις δει πώς είσαι; Χάρη σου έκανα που ήμουν μαζί σου'. Και όλη του η αγάπη φάνηκε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο".
"Ένα χρόνο μαζί και εξαφανίστηκε για πάντα, χωρίς να θελήσει ποτέ να ακούσει γιατί του ζήτησα να χωρίσουμε, χωρίς να έχει την παραμικρή περιέργεια. Το μόνο που σκέφτομαι καμιά φορά ήταν, γιατί δεν χώρισα νωρίτερα".